Verloren zonen keren zich zingend tegen de macht

maandag 13 januari 2020 8:00

Ik was even in Marokko, om in zee te zwemmen, één keer. En om gedurende tien dagen elke ochtend aan een boek te werken en ’s middags vrij te nemen. Dan mocht ik van mezelf de toerist uithangen, langs het strand lopen, grijze wijn drinken, tajine eten, het land een beetje verkennen. De toerist is de laatste tijd nogal in een kwade reuk komen te staan, en dat begrijp ik volkomen. Ik moet ook helemaal niets van hem of haar weten, maar zelf ben ik hem graag. Niets ten nadele van de bekende wereld, maar ik wil altijd weten hoe het eruit ziet aan de andere kant van de bergen en aan de overkant van de zee, en hoe de mensen daar leven.