Educatieplatform voor farmacotherapie en FTO
Het ‘sluisgeneesmiddel osimertinib (Tagrisso®) bij de behandeling van longkanker’ en de ‘Monitor weesgeneesmiddelen’ worden besproken in de vergadering van de Adviescommissie Pakket (ACP) op vrijdag 5 oktober 2018.
De ACP houdt ook een verkennende discussie over de ongewenste monopolieposities van fabrikanten van nieuw geregistreerde geneesmiddelen met al bestaande stoffen.
Pakketsluis
De minister van VWS heeft in 2018 onder andere het geneesmiddelen osimertinib (Tagrisso®) als eerstelijnsbehandeling bij een bepaald type longkanker, in de zogenaamde pakketsluis geplaatst. Dit heeft de minister gedaan vanwege de hoge kosten van de behandeling. Opname in de pakketsluis betekent dat instroom in het basispakket pas kan plaatsvinden na een positief advies van het Zorginstituut en een daarop volgende succesvol verlopende prijsonderhandeling.
De ACP wordt gevraagd om een advies te geven over de kosten ten opzichte van de effectiviteit.
Monitor weesgeneesmiddelen
Weesgeneesmiddelen zijn geneesmiddelen voor de behandeling van zeldzame tot zeer zeldzame aandoeningen. Voor patiënten die lijden aan zeldzame aandoeningen is de toegang tot effectieve weesgeneesmiddelen van groot belang. Tegelijkertijd vormen de kosten van deze groep geneesmiddelen een punt van aandacht, aangezien de kosteneffectiviteit veelal (zeer) ongunstig is.
Het doel van de monitor weesgeneesmiddelen is om op basis van declaratiedata en interviews inzicht te geven in de inzet van niet-oncologische weesgeneesmiddelen in de Nederlandse zorgpraktijk. De monitor volgt jaarlijks de ontwikkelingen in kosten en volume van deze groep geneesmiddelen en omschrijft voor een aantal weesgeneesmiddelen de toepassingspraktijk. Daarnaast biedt de monitor inzicht op het gebied van de voortgang van de weesgeneesmiddelen-arrangementen.
Discussie over de ongewenste monopolieposities van fabrikanten
De afgelopen 3 jaar heeft de ACP veel discussie gevoerd over nieuwe, monopolistische geneesmiddelen tegen veelal zeldzame ziekten. Hierbij was het kernprobleem een enorm hoge vraagprijs. Deze ging in de meerderheid van de gevallen gepaard met een beperkt inzicht in de prestaties van het product en een beperkte onderbouwing voor de hoge kosten.
Een andere vorm van monopolistengedrag is tot op heden grotendeels buiten beeld gebleven. Dat betreft het creëren van een nieuw monopolie op reeds bestaande actieve stoffen (registratie van apotheekbereidingen). Ook dit stelt de registratiehouder in staat om een zeer hoge prijs te vragen.
De ACP wordt gevraagd een mening te geven over wat er gedaan kan worden om deze prijsopdrijving tegen te gaan.