GLP-1-agonisten en cardiovasculaire eindpunten bij obesitas zonder diabetes

Een recente meta-analyse liet bij patiënten met overgewicht of obesitas, maar zonder diabetes, bij gebruik van GLP-1-agonisten, een statistisch significante reductie van het risico op cardiovasculaire eindpunten zien, met een Number Needed to Treat (NNT) van 44. Deze resultaten zijn echter hoofdzakelijk van toepassing op semaglutide. Veel voorkomende bijwerkingen van alle GLP-1-agonisten zijn een verhoogd risico op gastro-intestinale en galblaas-gerelateerde klachten. Wanneer kan, op grond van dit nieuwe bewijs, welke GLP-1-agonist overwogen worden om het risico op cardiovasculaire eindpunten te verlagen bij patiënten zonder diabetes mellitus?