Educatieplatform voor farmacotherapie en FTO
Een onafhankelijke taakgroep moet voor Prinsjesdag structurele oplossingen bedenken voor problemen die spelen rond medicijnen die zijn overgeheveld vanuit het basispakket naar de ziekenhuiszorg. Vijftigduizend patiënten verkeren in gevaar.
Dat stelt stichting Eerlijke Geneesmiddelenvoorziening voor aan minister Schippers. Zij ziet niets in zo’n taakgroep maar is het wel met de EGV eens dat het niet meer mag voorkomen dat patiënten zonder medische aanleiding moeten switchen naar een ander medicijn, wanneer ze hun geneesmiddelen voortaan krijgen via het ziekenhuis.
Ook mogen medisch specialisten niet meer gehinderd worden bij het voorschrijven van dure medicijnen, omdat ze niet betaald zouden kunnen worden vanuit het ziekenhuisbudget.
Daarnaast mogen er geen nieuwe medicijnen meer worden overgeheveld vanuit het basispakket naar het ziekenhuis, voordat alle problemen zijn opgelost.
Schippers onderstreept de conclusies van EGV Voorziening in haar eindrapport over de overheveling van medicijnen en gevolgen ervan. Haar visie wordt gedeeld door vele patiëntenverenigingen en artsenorganisaties.
De minister wil de overheveling voorlopig stilleggen, op wat specifieke kankermedicijnen na. Daarnaast wil ze dat er nog dit jaar onderzoek wordt gedaan naar de ervaring van artsen en patiënten met de overheveling. Net als EGV heeft gedaan.
Volgens de stichting heeft de overheveling gezorgd dat 50.000 patiënten nu onnodig gevaar lopen. Het gaat om mensen die kankermedicijnen, groeihormonen of TNF-alfaremmers slikken (patiënten met reuma, de ziekte van Crohn, colitis ulcerosa, psoriasis) en Bechterew).
Zij kregen deze medicijnen eerst via hun eigen apotheker, vaak zelfs thuis geleverd. Nu moeten ze er voor naar het ziekenhuis en daar moeten ze soms ver voor reizen.
EGV liet onderzoek doen naar de gevolgen van de overheveling onder patiënten, voorschrijvers en apothekers. Uit dat onderzoek, uitgevoerd door het Instituut Beleid & Management Gezondheidszorg van de Erasmus Universiteit in Rotterdam blijkt dat 30 procent van de oncologen wel eens belemmerd wordt bij het voorschrijven van medicijnen.
Soms schrijven de kankerspecialisten dure middelen maar niet voor. Ook worden behandelingen voortijdig gestaakt of wordt er gewerkt met lagere doses van geneesmiddelen. Omdat de artsen ze niet kunnen declareren als zogenaamde ‘add-ons’ – een speciale financieringsregeling voor dure middelen – en omdat ze te duur zijn om uit het gewone ziekenhuisbudget betaald te worden.
Bij de kankerspecialisten die zich richten op de behandeling van bloedkankers, zoals beenmergkanker, leukemie en lymfeklierkanker wordt zelfs de helft belemmerd.
Ook met groeihormonen die in januari 2013 zijn overgeheveld zijn problemen ontstaan. Vorig jaar zijn er meer kinderen geswitcht naar een nieuw geneesmiddel dan in de 9 jaar ervoor samen.
Een kleine 40 procent is overgestapt omdat hun nieuwe medicijn goedkoper is. Soms is ook hun dosering verlaagd, zonder dat de dokter hier een medische reden voor had. Vooral voor jonge kinderen is de nieuwe medicatie een probleem, omdat ze nu met dikkere naalden moeten prikken. Hierdoor bestaat het risico dat de therapietrouw daalt. Terwijl therapietrouw bij groeihormonen enorm belangrijk is.
Wat betreft de TNF-alfaremmers zijn er tot slot twee problemen. Hoewel deze middelen al in 2012 werden overgeheveld, wisselden in 2013 tóch veel patiënten om niet medische redenen van medicatie. Daarnaast merken patiënten in de praktijk dat ze opeens lagere doses krijgen voorgeschreven, zonder dat daar een medische aanleiding voor is.
Tot slot blijkt uit het onderzoek dat het nog altijd slecht gesteld is met de informatieoverdracht tussen ziekenhuisapotheken en openbare of stadsapotheken. In de helft van de gevallen wordt er geen, nauwelijks of zeer wisselend informatie uitgewisseld over patiënten. Ook hierdoor kunnen grote medische risico’s ontstaan.