Educatieplatform voor farmacotherapie en FTO
De antivirale reverse-transcriptaseremmers entecavir, tenofovir alafenamide en tenofovir disoproxil worden aanbevolen als behandeling van eerste keuze bij chronische hepatitis B. Het doel van de behandeling is het voorkomen van hepatocellulair carcinoom. Omdat volledige genezing in tegenstelling tot bij hepatitis C veelal niet mogelijk is, moeten de reverse-transcriptaseremmers soms zeer langdurig of zelfs levenslang worden gebruikt. Uit onderzoek blijkt dat entecavir, tenofovir alafenamide en tenofovir disoproxil wat betreft virologische respons en de effectiviteit ten aanzien van het verminderen van het risico op hepatocellulair carcinoom onderling weinig lijken te verschillen.
Wat is het standpunt van het Ge-Bu?
• Op basis van een meta-analyse van gerandomiseerde en observationele studies kan nog geen duidelijke conclusie worden getrokken over een verschil in virologische respons tussen tenofovir disoproxil en entecavir, en tussen tenofovir disoproxil en tenofovir alafenamide.
• Over een verschil in de reductie van het risico op de complicatie hepatocellulair carcinoom bij hepatitis B kunnen slechts beperkt conclusies worden getrokken omdat er alleen cohortonderzoek is gepubliceerd met tenofovir disoproxil, entecavir, en de oudere middelen adefovir en lamivudine.
• Tenofovir disoproxil en entecavir lijken het risico op hepatocellulair carcinoom meer te verminderen dan de oudere reverse-transcriptaseremmers adefovir en lamivudine, er lijkt geen verschil te zijn tussen tenofovir disoproxil en entecavir.