Ik heb ’t gehaald. Het eind van de week. Met een weekenddienst, een avonddienst, vijf lange praktijkdagen, en 24/7-beschikbaarheid voor terminale zorg, kan ik een zekere vermoeidheid niet ontkennen. Maar er moet nog een blog uit. Een blog over hoe ik me ontzettend genaaid, genomen, gepiepeld, voor schut gezet, in de steek gelaten, voor jan-met-de-korte-achternaam gehouden, als gekke gerritje beschouwd en gesaboteerd voel. Door zorgverzekeraars en VWS. Ja, als je moe bent wil het er weleens wat ongeremd uitkomen. Maar ik meen dit echt.
Lees verder op de website van Medisch Contact.